ما هم فقط از ترس اینکه به خاطر فساد منابع غذایی محدود موجود یه وقت از گرسنگی منقرض نشیم، نشستیم کلی فکر کردیم ... باید کاری می کردیم که زودتر آب شه این برفکا، تصمیم گرفتیم که بکشیمش از برق ولی از آنجایی که ما کتابدارانی به نظافت اتاق خود اهمیت دهنده هستیم، یخچال رو بردیم تو حموم تا اونجا برفک ها آب بشن.

صبح روز بعد رفتم تو حموم و دیدم که برفک ها کاملا آب شده، اما خیلی کثیفه در و دیوار یخچال. با خودم گفتم ما که اینو تا اینجا آوردیم، همینجا بشورمش بعد ببریمش تو اتاق. خلاصه اینکه با سطل آب و لیف و شامپو و ... غیره افتادم به جونش ... سطل رو پر از آب داغ کردم و با تمام زورم پاشیدم توش تا قشنگ تمیز بشه ... در همین حال که از این تمیزکاری خفنم لذت می بردم یادم اومد که این یک وسیله برقی است و احتمالا الان کلا خراب شده ... خرامان خرامان رفتم بیرون از اتاق و آرام آرام بچه های اتاق رو توجیه کردم که این شتریه که در خونه هرکسی می خوابه و باید برای انقراض آماده بشیم ...

پ.ن1: این وصیت نامه من نبود، یخچال مون داره عین مرد کار می کنه و ما زنده ایم

پ.ن2: یخچال خوابگاه، بیدی نیست که با این آبا بلرزه

پ.ن3: چیه آقا یا خانم مدیر وبلاگ؟ چرا اینجوری نیگا می کنی؟ قرار نیست که هر سوتی که یک شخکایی میده منجر به زیان جانی و مالی و غیره اش بشه.

در انتظار تو ...                                          

منابع و مآخذ:

آنه شرلی با موهای قرمز