بابا تعریف می کرد که در قدیم که خانه ها تنور داشت هر چند وقت یکبار خانم نانوای محلی را می آوردند و از صبح شروع می کردند به خمیر کردن و نان درست کردن که کار پر زحمتی هم بود اما بچه ها کیف می کردند. یکی از این روزها که اصطلاحا خمیر داشتند هوس می کند که شکمی از عزا در بیاورد. می رود توی پستو و یواشکی به کوزه کره محلی دستبردی می زند و یک گلوله کره بر می دارد و آن وقت هم که پلاستیک یا وسیله ای برای قایم کردن نبوده و آن را می گذارد توی کلاهش. می رود سر تنور تا نانی از ننه بگیرد و برود بیرون با این کره نوش جان کند. کنار تنور که می رسد هوای مطبخ حسابی گرم بوده و تا منتظر در آمدن نانی از تنور باشد، کره شروع می کند به آب شدن و شره کردن روی صورتش که خطی از بین چرکهای صورت پیدا می کند و می آید پائین. ننه که می بیند بچه توی دست و پا است و از طرف دیگر اینقدر کثیف است که آبرویش را جلوی اصحاب غریبه نانوایی برده، عصبانی می شود یکی می زند توی سر پدر که یکباره تمام کرده از زیر کلاه می پاشد بیرون. ننه که ماجرای کره را نمی دانسته و اطلاعات پزشکی در مورد مغز سر آدم نداشته، شوکه می شود و می نشیند به زاری کردن که چه کار بدی کردم، مغز بچه ام در آمد و ریخت بیرون.